Choroba Alzheimera charakteryzuje się utratą neuronów i synaps kory mózgu oraz pewnych
regionów podkorowych. Skutkuje to zanikiem w zajętych
obszarach z degeneracją w płatach skroniowych i ciemieniowych, jak też w
części płatów
czołowych i zakrętach
obręczy. Badania z użyciem MRI i PET udokumentowały redukcję rozmiarów
specyficznych obszarów mózgu chorych na AD, gdy przechodzili oni z poziomu
łagodnych zaburzeń poznawczych do AD w porównaniu ze zdrowymi ludźmi w
podeszłym wieku.
Płytki starcze i tangle neurofibrylarne
dobrze widać pod mikroskopem w mózgach
dotkniętych AD. Płytki tworzą gęste, w większości nierozpuszczalne złogi peptydów
betaamyloidowych i materiału komórkowego na zewnątrz komórek, wokół neuronów.
Splątki neurofibrylarne to agregaty białek tau związanych z mikrotubulami,
ulegających hiperfosporylacji, odkładających się w obrębie komórek. Chociaż
niektórzy ludzie w starszym wieku rozwijają pewną ilość płytek i splątków w
konsekwencji starzenia się, mózgi ludzi z AD cechują się większą ich liczbą w
określonych rejonach mózgu, jak płat skroniowy. W mózgach cierpiących na AD
nierzadkie są również ciała Lewy'ego.
Mózg osoby z chorobą Alzheimera:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz